Szanse w Hazardzie

przez: William Bennett

W dzisiejszym świecie hazardu istnieje wiele gier kasynowych. Niektóre istnieją od dawna i stały się dominujące, podczas gdy inne istnieją na marginesie świata hazardu. Gry kasynowe są zaprojektowane tak, aby były probabilistyczne, a zatem wprowadzają do gry element szczęścia. Niektóre gry pozwalają jednak na element umiejętności wraz ze szczęściem, co wprowadza koncepcję dobrych i złych hazardzistów (w zależności od ich poziomu umiejętności).

Gry kasynowe — lub mówiąc dokładniej, wypłaty — są zaprojektowane tak, aby w dłuższej perspektywie kasyno zarabiało na każdym kliencie. Jest to całkowicie logiczne, ponieważ kasyna są biznesem, dlatego muszą mieć jakiś rodzaj strumienia przychodów, aby pokryć swoje koszty. Każdy, kto idzie do kasyna, aby zagrać, powinien wiedzieć, że jego oczekiwane wygrane z pewnością będą ujemne, pomimo pokusy opowieści o szybkim wzbogaceniu się. Jest to najbardziej uderzające w grze w ruletkę, w której każdy wie, że stawia 50:50 zakładów pod względem swoich wygranych, jednak przy obecności 0 na planszy szanse na wygraną są nieco poniżej 50:50.

Wśród popularnych gier jest taka, w której możliwe jest przesunięcie szans na stronę gracza, a nie kasyna. Wiąże się to jednak z haczykiem, że zasady tej gry mogą być różne w różnych kasynach, dlatego dobrym pomysłem jest sprawdzenie przy stole subtelności zasad przy stole przed opracowaniem strategii gry.

Zanim przejdę do szczegółów, w jaki sposób gracze mogą przenieść przewagę z kasyna na siebie, wspomnę o podstawach blackjacka. Gra, chociaż pierwotnie rozgrywana tylko jedną talią, obecnie jest zwykle rozgrywana wieloma taliami. Ponadto karty od 2 do 10 są liczone według ich wartości nominalnej, podczas gdy 10, J, Q i K są uważane za 10. As ma jednak ciekawą cechę, ponieważ może być liczony jako 1, jak również 11. Celem blackjacka jest uzyskanie wyniku w swojej ręce, który jest większy niż wynik w ręce krupiera, bez przekroczenia limitu. Gracz zostaje przekroczony, gdy ma wynik większy niż 21 w ręce. Może się to wydawać samo w sobie zrównoważone, jednak fakt, że gracz musi zacząć jako pierwszy, oznacza, że jeśli obaj przekroczą limit, w efekcie wygrywa krupier.

Doświadczeni gracze mogą przechylić szalę zwycięstwa na swoją korzyść, licząc rozdane karty i dostosowując stawkę zakładu do kart pozostałych w talii. Zapamiętanie każdej rozdanej karty może być niezwykle trudne, zwłaszcza jeśli używa się wielu talii, ale pokonanie kasyna w blackjacku za pomocą liczenia kart nie jest konieczne. Istnieje kilka strategii liczenia kart i żadna z nich nie wymaga od gracza zapamiętywania każdej rozdanej karty. Zazwyczaj metodologia polega na przypisywaniu dodatnich i ujemnych wyników każdej karcie w zależności od tego, jak korzystna lub niekorzystna jest ona dla gracza, a następnie na prowadzeniu bieżącego liczenia, które wskazuje czynnik szczęścia w wygrywaniu poprzez grę w oparciu o to, jakie karty pozostały w talii.

Jedną z najwcześniejszych i najprostszych technik liczenia kart wykorzystujących powyższą zasadę jest ta opracowana przez Claude'a Shannona w 1961 roku. W tej prostej metodzie, znanej również jako metoda High-Low, stosowana jest metodologia liczenia poziomu 1. Poziom 1 oznacza, że każda karta może mieć tylko wartości -1, 0 lub +1. Posiadanie dodatniego wyniku bieżącego w metodzie High-Low oznacza, że pozostałe karty są korzystne dla gracza. Można to odwrócić w drugą stronę, jeśli system ma karty przypisane wartości odwrotnie. W metodzie High-Low karty mające wynik +1 to 2, 3, 4, 5 i 6. Wszystkie te karty, gdyby pozostały w talii, byłyby złe dla gracza. Dlatego po usunięciu tych kart z talii bieżąca suma staje się dodatnia. Karty na drugim końcu spektrum, 10, J, Q, K i as, są jednak dobre dla gracza. Po usunięciu tych kart z talii prawdopodobieństwo wygranej gracza spada, a zatem te karty mają wartość wyniku -1. Pozostałe karty, które są w środku (7, 8, 9) otrzymują wynik 0, ponieważ można je uznać za idące w obie strony.

Bardziej skomplikowanym systemem jest Level 2, w którym karty mają wartości -2, -1, 0, +1 lub +2. Chociaż istnieje również kilka metod, popularną jest Omega II. Jest to bardzo dokładny system i, podobnie jak metoda High-Low, jest to również zrównoważona metoda liczenia. (Zrównoważona metoda liczenia oznacza, że suma wszystkich kart w talii będzie równa 0). W tej metodzie dla kart stosuje się następujące wyniki. Wynik +2 przyznawany jest kartom 4, 5 i 6, wynik +1 do 2, 3 i 7, wynik 0 do 8 i asowi, wynik -1 do 9 i wynik -2 do 10, J, Q i K. Wynik 0 dla asa może wydawać się anomalią, jednak wynika to z jego podwójnej natury, w której może on liczyć się zarówno jako 1, jak i 11.

Do bardziej skomplikowanych systemów liczenia kart należy system poziomu 3, który zgodnie z terminologią ma wartości punktacji kart od -3 aż do +3. Jednak na tym poziomie komplikacji dodaje on bardzo mało wartości w porównaniu z systemem poziomu 2. Inną przydatną metodologią jest rozpoczęcie liczenia asów jako osobnego wyniku. Może to być przydatne, ponieważ podwójna natura karty asa sprawia, że jest ona wyjątkowa i dlatego zasługuje na większą uwagę w porównaniu ze wszystkimi innymi kartami.

Techniki liczenia kart zawdzięczają swoją popularność w dużej mierze zespołowi blackjacka MIT. Początki zespołu sięgają 1979 r., kiedy grupa sześciu studentów z Massachusetts Institute of Technology wykorzystała swój matematyczny geniusz i zagrała w kasynie Resorts International w Atlantic City, wygrywając fortunę podczas przerwy wiosennej. J.P. Massar, jeden ze studentów, kontynuował nauczanie kursu „Jak grać, jeśli musisz” w okresie zajęć niezależnych (IAP) i uczył innych kolegów systemów liczenia kart. Później zorganizował zespoły z innymi studentami z tej klasy i profesjonalnymi graczami w blackjacka, aby wykorzystać okazję do hazardu w kasynach Atlantic City, gdzie niedawne orzeczenie uniemożliwiło kasynom zakazanie gry osobom liczącym karty przy stołach. Ta nieformalna grupa miała co najwyżej skromne wygrane. W 1980 r. Massar spotkał się z Billem Kaplanem i sprawy przybrały ciekawy obrót. Kaplan odegrał wpływową rolę w utworzeniu oficjalnego zespołu blackjacka MIT i sprawił, że znalazł się on w centrum uwagi.

Kaplan był niedawnym absolwentem Harvard MBA i z powodzeniem zarządzał zespołami blackjacka w Las Vegas, zanim gracze poszli własnymi ścieżkami, aby zbadać możliwości w kasynach na całym świecie. Massar poprosił Kaplana o obserwowanie jego zespołów i udzielenie informacji zwrotnej. Odkrył, że zespoły nie stosowały strategii koordynacji i nie były w stanie w pełni skorzystać z wykorzystania tych złożonych strategii. Aby skorzystać ze swojego doświadczenia w skutecznym zarządzaniu takimi zespołami, Massar działał zgodnie z instrukcjami Kaplana i wprowadził nieformalne procedury zarządzania, w których wszyscy członkowie musieli przejść rygorystyczną selekcję i otrzymali szkolenie w zakresie nowego systemu liczenia kart i strategii zapożyczonych od Ala Francesco i Kena Ustona. Członkowie byli testowani w rundach próbnych i monitorowani podczas sesji gry. Semyon Dukach, członek zespołu na początku lat 90., wspomina, że po podróży do Vegas musieli rejestrować i wprowadzać do komputerów wszystkie informacje o wydarzeniach gry. Po całym przygotowaniu, dziesięcioosobowa drużyna blackjacka MIT, w której skład wchodzili Messer i Kaplan, zagrała po raz pierwszy w sierpniu 1980 roku i w ciągu zaledwie dziesięciu tygodni podwoiła swój początkowy zakład.

Członkowie drużyny podróżowali i grali razem. Drużyna przy jednym stole składała się z osoby liczącej, która śledziła karty i potajemnie wskazywała dużemu graczowi w drużynie, kiedy miały zostać rozdane wysokie karty. Duży gracz zaczynał w tym momencie intensywnie obstawiać wysokie stawki, dopóki nie otrzymał innego polecenia. Drużyna zarabiała dużo pieniędzy i prawie co weekend podróżowała do Las Vegas. Gordon Adams z ochrony kasyna jest często cytowany jako opis weekendu, w którym drużyna wygrała 400 000 dolarów w Las Vegas.

Anonimowe inwestycje zaczęły napływać, a inwestorzy spodziewali się wysokiego zwrotu z inwestycji. Znane liczby obejmują 154-procentowy zwrot z inwestycji po odliczeniu wydatków. Przy tak dużych kwotach pieniędzy, które były często wygrywane, członkowie zespołu zaczęli żyć wystawnym życiem ze wszystkimi jego przywilejami i korzyściami. Mieli najlepsze apartamenty, przejażdżki limuzyną i siedzieli w pierwszych rzędach pokazów i mistrzostw. To były luksusy, na które mogli sobie teraz pozwolić.

Wygrywanie takich fortun stawia kasyna w stan gotowości, ponieważ tracą pieniądze. Chociaż liczenie kart nie jest nielegalne, kasyna mogą wykrywać i zakazywać takim graczom wstępu do swoich lokali (R.O.A.R.). Aby uniknąć zakazu gry przy swoich stołach, członkowie zespołu blackjacka MIT musieli podjąć pewne środki ostrożności i nie zawsze wydawało się, że wygrywają, kontroler zespołu tracił niewielkie kwoty pieniędzy, czekając, aż duży gracz wykona swoją kolej. Członkowie często fałszowali swoje tożsamości, udając hazardzistów i osoby regularnie grające w gry hazardowe, aby uniknąć podejrzeń. Dukach przez cały rok przebywał w Caesar’s Palace jako rosyjski handlarz bronią, a Johnny C, który później został członkiem Blackjack Hall of Fame, wielokrotnie przebierał się za kobietę. Oprócz podszywania się, istniał również problem z obsługą dużych sum pieniędzy, które wygrywali członkowie zespołu. Transport dużych ilości wygranych w gotówce wiązał się z przywiązywaniem ich do ciała.

Kasyna dostrzegły to i zaczęły identyfikować graczy i odmawiać im prawa gry. Gdy wiadomość się rozeszła i inni zostali ostrzeżeni, członkowie zespołu zostali również wykluczeni z innych kasyn. Kaplan musiał wycofać się z zespołu, ponieważ często był rozpoznawany i nie mógł wejść do kasyna bez powiadomienia ochrony, aby poszukała pozostałych członków zespołu. W 1989 roku, w szczytowym okresie, zespół składał się z 70 członków. Po tym członkowie tracili zainteresowanie lub nie byli już w stanie wytrzymać dużego stresu związanego z grą. Kilku z nich również się rozwiązało pod wpływem złudzenia, że mają wystarczająco dużo pieniędzy i nie potrzebują już inwestorów ani zasad gry. Biorąc pod uwagę ten scenariusz, zespół się rozpadł.

W 1992 roku Kaplan postanowił powrócić, gdy wszystko zwolniło, a kasyna przestały ich szukać. Nawiązał współpracę z weteranami Massarem i Johnem Changiem i założył Strategic Investments (SI). Rekrutowali i szkolili studentów, a zespoły grały w kasynach na całym świecie. Plan biznesowy dla SI był dość wydajny, jednak nie udało się go prawidłowo wykonać z powodu wielu problemów z zarządzaniem i zgodnością. Ponadto kasyna zaczęły przejmować taktykę i strategie zespołu i skutecznie identyfikowały graczy z roczników swoich uniwersytetów. Panowanie SI było krótkotrwałe i po wypłaceniu wszystkim członkom zespołu i graczom, SI zamknęło swoją działalność w grudniu 1993 roku. Gracze poszli swoimi drogami, a wielu kontynuowało grę w kasynach w innych regionach świata.

Legenda zespołu blackjacka MIT przyciągnęła uwagę mediów, a gracze byli często przedstawiani w filmach dokumentalnych i wywiadach. Ich historie i to, jak udało im się zarobić fortunę, stały się podstawą wielu książek, takich jak „Bringing Down the House: The Inside Story of Six MIT Students Who Took Vegas for Millions”. Kilku graczy napisało również autobiografie na temat swoich doświadczeń, w tym Jeffery Ma i Nathaniel Tilton. Hollywood zaprezentował nam również filmy takie jak „The Last Casino” i „21”, zainspirowane wydarzeniami, które miały miejsce, gdy zespół blackjacka MIT zarabiał fortunę w różnych kasynach.

Cytowane prace:

Gollehon, John. Casino Games. N.p.: Gollehon, 1986.

Vancura, Olaf, and Ken Fuchs. Knock-out Blackjack: The Easiest Card-counting System Ever Devised. Las Vegas, NV: Huntington, 1998.

The Hi-Lo Strategy | BlackJack Age. The Hi-Lo Strategy | BlackJack Age. N.p., n.d. Web. 11 Apr. 2014.

Omega II System | BlackJack Age. Omega II System | BlackJack Age. N.p., n.d. Web. 11 Apr. 2014.

Statz, Cris. Modern Card Counting. N.p.: Williams International House, 2011. Print.

The Real Story behind the Famous MIT Blackjack Team. BettingCorp. N.p., n.d. Web. 12 Apr. 2014.

MIT Blackjack Card Counting Team. MIT Blackjack Card Counting Team. N.p., n.d. Web. 13 Apr. 2014.

Goldman, Noah. How MIT Students Broke the Bank in Vegas. ABC News. ABC News Network, 14 Apr. 2014.

The MIT Blackjack Team Story. – Casino-Gambling. N.p., n.d. Web. 14 Apr. 2014.